Στην κυριολεξία. H μπαλαρίνα βάζει στις πουέντ της 2 κοφτερά μαχαίρια και χορεύει πάνω σε ένα ταλαίπωρο πιάνο με ουρά. Εξαιρετική σκηνοθεσία από τον Javier Perez.
(Ευχαριστούμε Γ.Ζ. για το βίντεο)
Archives for posts with tag: μπαλαρίνα
Μια μπαλαρίνα σαν να κοιμήθηκε και να ξύπνησε από ένα όνειρο: αυτή ήταν η έμπνευση και η σκέψη πίσω από τις μαγευτικές φωτογραφίες της Vanessa Paxton.
Ένας λευκός κύκνος ακροβάτης ή τι μπορεί να κάνει μια μπαλαρίνα στο μπαλέτο της Λίμνης των Κύκνων;
Εντυπωσιακή!
Όλο και περισσότερες παραστάσεις βγάζουν κυριολεκτικά τους χορευτές έξω από τα ρούχα τους και εμφανίζουν το ανθρώπινο σώμα γυμνό πάνω στη σκηνή. Όσο εξοικειωμένος και αν είναι ο χορευτής με το σώμα του, είναι πολύ διαφορετικό να είσαι γυμνός μέσα σε μια σάουνα από ότι πάνω στη σκηνή.
Μπορεί οι χορογράφοι να έχουν ισχυρά κίνητρα – πολιτικής, αισθητικής ή ψυχολογικής φύσης – για να εμφανίζουν γυμνό πάνω στη σκηνή, αλλά δεν παύει να ισχύει ότι για μερικούς ανθρώπους και θεατές αυτό που είναι εκφραστικό και όμορφο για κάποιους άλλους είναι αποκρουστικό και ντροπιαστικό.
Un Peu de Tendresse Bordel de Merde! , Φωτογραφία: Dave St-Pierre, Πηγή: Guardian
Πάντοτε το γυμνό στη σκηνή προκαλούσε. Ήδη από το 1725 όταν η μπαλαρίνα Marie Camargo κόντυνε τις φούστες της ως τον αστράγαλο για να αποκτήσει μεγαλύτερη ελευθερία στην κίνηση, πολλοί πηγαίναν στην Όπερα του Παρισιού όχι μόνο για να θαυμάσουν τη χορευτική της δεινότητα, αλλά και να πάρουν μία ματιά από τη γάμπα και το πόδι της.
Όταν η Ισιδώρα Ντάνκαν γύρω στο 1900 άφηνε πίσω της τους κορσέδες, χόρευε ξυπόλυτη και, ίσως, άφηνε να φανεί το γυμνό της στήθος κάτω από τις τουνίκ της, το έκανε για να αφήσει ελεύθερο το σώμα της και να εξυμνήσει το ανθρώπινο πνεύμα, και όχι για να προκαλέσει.
Πολλά, βέβαια, έχουν αλλάξει από τότε, η ελευθερία της έκφρασης το ’60 και η ανάγκη για πρόκληση τη δεκαετία του ’70 έφεραν νέα δεδομένα στη σκηνή. Σήμερα, άλλοι μιλάνε για μια ωμή φυσική οικειότητα μεταξύ χορευτή και κοινού, άλλη για ηδονοβλεπτική διάθεση του θεατή, άλλοι για πραγματική καλλιτεχνική ανάγκη έκφρασης. Ό, τι κι αν ισχύει από τα παραπάνω, εκείνο που είναι απαραίτητο είναι ο καλός φωτισμός.
Follow @modusvivendi_grΠαρά το σάλο που έχει ξεσπάσει τις τελευταίες μέρες και τις κατηγορίες της Sarah Lane, πρώτης χορεύτριας του American Ballet Theatre, ότι η Νάταλι Πόρτμαν ελάχιστα χόρεψε στην ταινία Μαύρο Κύκνο και ότι οι περισσότερες σκηνές χορού ανήκουν σε εκείνη την ίδια, δεν παύει να είναι αλήθεια το γεγονός ότι η Νάταλι Πόρτμαν εξασκήθηκε πάρα πολλές ώρες στην μπάρα του μπαλέτου για τις ανάγκες του ρόλου της.
Για του λόγου το αληθές, η δασκάλα της, πρώην πρώτη μπαλαρίνα, Helen Bowers, έχει ενσωματώσει στο site της Ballet is Beautiful ειδικά μαθήματα μπαλέτου που μπορούμε να παρακολουθήσουμε online μέσω Skype ή 15λεπτα μαθήματα, που επικεντρώνονται σε συγκεκριμένα σημεία του σώματός μας. Δείτε ένα μικρό δείγμα:
Εντάξει, πρώτες μπαλαρίνες μπορεί να μη γίνουμε και να μη χορέψουμε τον λευκό κύκνο, αλλά κάποια μικρά βήματα όλο και μπορούμε να μάθουμε.
Με την προβολή της, η ταινία του Ντάρεν Αρονόφσκι “Μαύρος Κύκνος” πυροδότησε έντονες συζητήσεις για τον ίδιο τον χώρο του μπαλέτου, για το σκληρό, σχεδόν απάνθρωπο πρόγραμμα των νεαρών μπαλαρίνων, για τις φιλοδοξίες και αυτοθυσίες τους.
Πώς είναι αλήθεια το 24ωρο μιας μπαλαρίνας; Η ταινία μας έκανε να θυμηθούμε ένα παλαιότερο ντοκιμαντέρ της Royal Opera House του Λονδίνου, όπου η τότε σολίστ Yuhui Choe μας ξεναγεί στο “μαγικό” κόσμο του μπαλέτου και εμείς την ακολουθούμε στα μαθήματά της, τις πρόβες, την φυσιοθεραπεία της λίγο πριν βγει στην σκηνή το ίδιο βράδυ.
modus vivendi 